Dit was de race van Max Verstappen in Oostenrijk

Max Verstappen wint nog niet heel vaak, maar als hij wint zijn het overwinningen om in te lijsten. Zijn overwinning dit weekend was misschien wel de mooiste en mag met recht meteen een klassieker genoemd worden.

Zeer slechte start

De race begon eigenlijk met een meevaller. De Red Bull bleek op het thuiscircuit aardig mee te kunnen komen met de concurrentie, beter dan het team verwacht had zelfs. Na een straf voor Lewis Hamilton mocht Verstappen daardoor vanaf de eerste startrij de race aanvangen. Een uitgelezen kans op een overwinning zou je denken.

Zijn start was vervolgens zo abominabel slecht, dat hij in de eerste 200 meter van deze race meer plekken verloor dan de afgelopen veertien races bij elkaar. Hij kon in het vervolg van die ronde maar nipt zijn teamgenoot achter zich houden, maar blokkeerde daarvoor wel zijn voorwielen. Hierdoor moest hij zijn eerste stint afwerken met een vlakke kant op één van zijn banden. Laten we ons medeleven betuigen aan de fan die op dat moment de TV heeft uitgezet, want wat volgde was een weergaloze comeback zoals we die deze eeuw zelden gezien hebben.

De comeback

Deze comeback is misschien minder opzichtig dan Senna die in de regen na een slechte start binnen één ronde aan de leiding rijdt of Verstappen’s eigen werk tijdens de Grote Prijs van Brazilië in 2016, maar het feit dat dit op een droge baan gebeurde maakt het in zekere zin extra bijzonder.

Na de eerste ronde lag Verstappen op de zevende plaats. Terwijl Leclerc zijn voorsprong vooraan kon uitbreiden, verloor Verstappen kostbare tijd bij het inhalen van Lando Norris en Kimi Raikkonen. Toen die klus eenmaal geklaard was en hij op de vijfde plaats vrij baan had, was de achterstand op Leclerc inmiddels opgelopen tot ruim vijftien seconden.

Ondanks de vlakke kant op zijn band, kozen Verstappen en het team ervoor om tijdens die eerste stint lang door te rijden. En dat ging redelijk goed. Terwijl al zijn concurrenten naar binnen gingen voor nieuw rubber, bleef hij samen met Lewis Hamilton buiten. Verstappen liep toen al in op de Brit, die klaagde over gebrek aan neerwaartse druk. Toen Hamilton ervoor koos om bij zijn pitstop een nieuwe voorvleugel te laten monteren, dook Verstappen een ronde later ook meteen de pits in en kon zo gratis het plekje van Hamilton overnemen.

Nu had hij alleen Vettel, Bottas en Leclerc voor zich. Zij reden weliswaar op tien ronden oude banden, maar Verstappen zou ze alle drie op de baan moeten inhalen. Door een gebrek aan topsnelheid ten opzichte van met name de Ferrari zou dit een moeilijke opgave worden. Eén voor één hengelde hij ze echter binnen. Er was geen kruid gewassen tegen de racesnelheid die Verstappen op zijn versere banden aan de dag legde.

Het gevecht

Vettel en Bottas bleken een relatief eenvoudige prooi, maar zodra hij eenmaal het gat met Leclerc had gedicht, ontspon er een gevecht op het scherpst van de snede tussen de twee kemphanen. Leclerc wist een paar ronden lang zijn auto perfect te positioneren, maar een extreem late uitremactie in bocht drie was uiteindelijk voldoende voor Verstappen om de winst naar zich toe te pakken.

De spanning zette zich ditmaal echter ook na de race voort. Verstappen had bij zijn inhaalactie contact gemaakt met Leclerc. De wedstrijdleiding onderzocht pas na de podiumceremonie of Verstappen de Monegask tegen te regels in naar buiten had gedrukt. Pas uren na de race kwam het verlossende woord eruit: “Max Verstappen heeft de Grand Prix van Oostenrijk gewonnen.”