Sid Watkins: de arts die de veiligheid in F1 voorgoed veranderde (Deel 1)

Sid Watkins 90 jaar oud zijn geworden op deze dag. De in 2012 overleden Brit is de grondlegger geweest van de huidige, hogere normen van veiligheid in de koningsklasse. Het is dus de hoogste tijd om terug te blikken op een bewogen carrière van een held die niet vergeten mag worden!

Gedurende zijn loopbaan, heeft Watkins een ware evolutie teweeggebracht in onze geliefde sport. Een evolutie, die de kwaliteit van levensreddende middelen in en rondom de wereldcircuits naar een hoger niveau tilde. Een prominent kopstuk, die in relatief barre tijden, knokte voor de levens van diegenen, die stelselmatig hun eigen leven op het spel hebben gezet ter vermaak van de wereld.

Het telefoontje

In 1978 kreeg Watkins een belangrijk telefoontje. Bernie Ecclestone nodigde de gerespecteerde neuroloog, met uitvoerige ervaring in de motorsport, uit voor een gesprek. “Ik was onder de indruk van zijn precisie en vermogen om iets te regelen zonder al te veel woorden. Hier was iemand die met veel helderheid punten ter sprake bracht”, openbaarde Watkins in zijn boek Life at the limit. Ecclestone vroeg of Watkins bereid was om hem te helpen en de veiligheid op F1-circuits te vergroten. De rest is geschiedenis.

Geleefd voor de sport

Een samenwerking werd geboren die ruim dertig jaar standhield, waarbij Watkins onafgebroken méér dan 300 Grands Prix bijwoonde en talloze levens, waaronder Gerhard Berger en Mika Hakkinen, (eveneens in vele gevallen preventief) redde als de hoofddokter van de Formule 1.

Niet overal geliefd

Toen Watkins de eerste stappen zette in de wereld van de Formule 1, realiseerde hij zich dat de mate van professionaliteit in relatie tot medische middelen per circuit erg verschilde. Terwijl bepaalde circuits de zaken grotendeels op orde hadden – vooral op het vlak van de nodige faciliteiten, de aanwezigheid van het gespecialiseerd medisch personeel en heldere noodprocedures – mistten vele Grand Prix-circuits de meest simpele middelen.

Watkins, die genoodzaakt was de heersende cultuur van gemakzucht te doorprikken, werd de nachtmerrie van veel organisatoren en de gevestigde medische orde (of juist het gebrek ervan). Met standvastigheid, en oplossingen die bedacht werden met gezond verstand, wist Watkins de kansen op letsel tijdens een crash van 1 op 10 naar 1 op 300 te verlagen tussen 1980 en 1990.

Familie

Watkins ontpopte zich vanwege zijn gevoel voor humor, warme lach en hartelijkheid tot een graag geziene persoonlijk binnen het rondreizende circus van de koningsklasse. Zo bevriende hij verschillende coureurs.

Zijn allerbeste vriend in de F1 was, tragisch genoeg, Ayrton Senna (daarover later meer). “Senna was als familie voor mij. Achteraf gezien heb ik er spijt van dat ik niet genoeg tot hem doorgedrongen ben om ermee te stoppen”, vertelde Watkins in de tv-docu Inside Line.

Levensgenietende grappenmaker

De Brit stond bekend als een liefhebber van whisky en sigaren. Zo was de Mercedes waarin hij achter de startende F1-auto's meereed, voorzien van een vakje met de beste Cubaanse sigaren en een flask met whisky om te drinken, zodra de race afgelopen was.

Murray Walker, de bekende Britse F1-commentator, zei ooit het volgende over Professor Watkins: “Ik vroeg hem een keer: ‘Waarom draag je altijd die oude, versleten F1-pet tijdens raceweekenden?’ Watkins antwoordde me vervolgens lachend: ‘Om Bernie Ecclestone gek te maken, want hij wil altijd dat alles zo perfect mogelijk is!’ ”

Gedurende de komende dagen, volgen er meer delen van de special (dagelijks om 21.00u). Binnenkort meer dus!